Hond van de maand oktober is Jasper!

GOEDEMIDDAG, HOE MAAKT U HET?

“Dag, hoe maakt u het?” Dat zou Jasper zeggen als hij kon praten. Jasper is een gentleman, een vriendelijke en hoffelijke heer. Een monocle zou hem niet misstaan. “Jasper, ik maak het uitstekend en u ook meneer, want mijn collega’s en ik hebben u tot hond van de maand verkozen!” En nee collega Jasper, het gaat niet over jou.

Kalmte zal u redden
Ik loop te hannesen met de autosleutel (ik doe de deur open, per ongeluk op slot en weer open), de hondenriem zit in de knoop en m’n zonnebril valt van m’n hoofd. Pets, pets, pets, pets; ondertussen voel ik Jaspers staart ritmisch tegen mijn knieholte aanslaan. Hij wacht geduldig tot ik de deur uiteindelijk open schuif. Hij stapt keurig in, gaat zitten en kijkt me tevreden aan. Hij lijkt een soort rust uit te stralen. Alsof hij mijn chaotische start van de dag onmiddellijk vergeeft, want ‘kalmte-zal-u-redden-Marlijn’, lijkt hij me te adviseren.

Dag meneer, dag mevrouw
In het Gagelbos gaat Jasper zijn eigen gang. Hij stapt over de kleintjes heen en verdwijnt met elegante tred de bosjes in. Even kijken of daar nog wat te beleven valt. In de verte (maar gelukkig niet té ver) zie ik hem geconcentreerd alle geuren in zich opnemen. Hij lijkt verzonken in vervlogen wandelingen en goddelijke odeurs (wie is hier geweest?) en hij neemt z’n tijd om alles uitvoerig te inspecteren. Als de groep een stuk verder is gelopen, haalt hij iedereen toch wel weer in. Waarna hij ons weer vriendelijk gedag ‘zegt’. Voor voorbijgangers (het liefst mét hond), onderbreekt hij zijn belangrijke snuffelzaken. Wie hebben we daar? Eens even zien. Hij nadert hen opgetogen, want ja, een heer laat andere dames en heren niet ongestoord aan zich voorbijgaan. “Goedemiddag meneer, hoe maakt u het?”, “Goedemiddag mevrouw, hoe maakt u het?” Hebben we haast en moeten we opschieten, dan hebben we pech. Jasper begroet graag iedereen, want zo hoort dat.

Jasper wacht wel
Jasper staat niet graag in het middelpunt van de groep, maar zal nooit over zich heen laten lopen. Gek genoeg respecteert iedereen Jasper ook. “Dat is Jasper, dat is een heer, daar doen we netjes tegen.” Van zijn nerveuze soortgenoten lijkt Jasper zich niets aan te trekken. Terwijl andere honden in de groep wat snauwerig kunnen reageren op zenuwachtig gedoe, draait Jasper zijn poot er niet voor om (behalve in de bus, in kleine ruimtes moeten honden zich nu eenmaal gedragen). Staat iedereen te dringen voor een koekje? Jasper wacht rustig af. Hij weet dat hij er toch wel eentje krijgt, want hondjes die vragen worden overgeslagen nietwaar? Maar hij wacht wel met grote, vragende ogen.

Lunchtijd
Máár als ik Jasper thuisbreng en ik zijn pootjes nog moet drogen blijkt zijn geduld op. “Schiet nou toch eens even op, het is lunchtijd ziet u!” Het liefst rent hij vanaf de voordeur in één ruk door naar zijn voerbak, waar hij je kwispelend opwacht. Gedag zegt hij dan ineens niet meer. Maar goed, dat is natuurlijk ook niet netjes met volle mond.

_________________

Geschreven door Marlijn de Jager. Naast schrijfster (De Jager Schrijft) ook hondenuitlater bij PETcomfort.